کد مطلب:286638 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:275

وظیفه مدعیان انتظار
حكایتی را شنیده بودم و در بعضی كتاب ها هم نوشته اند، چكیده اش این است كه مردی طالب دیدار بود و در این راه ریاضت ها كشیده اند. شبی به او نوید می دهند كه در فلان شهر (یكی از بلاد را نام می برند) این فیض نصیب تو می شود. او خود را به آن شهر می رساند. به او نوید داده می شود كه امام درب دكان فلان كاسب قفل و كلید ساز نشسته اند. وی خود را به آن دكان رساند و به فیض دیدار نائل شد؛ اما در اثنا ملاحظه كرد كه پیر زنی فرتوت قفلی را به بازار آورده و از بیچارگی آن را در معرض فروش قرار داده است. اهل بازار هر كدام آن قفل را به قیمت ناچیز ارزیابی نمودند، جز كاسبی كه امام در كنار دكّان او جلوس نموده بود؛ این كاسب ارزش واقعی قفل را اعلام داشت و گفت: با اندك تنزّلی حاضرم آن را بخرم و به همان مقدار كمی كه تنزّل دادم در سود خود بسنده می كنم.

پیرزن خرسند شد و قفل را به ارزش مذكور به او فروخت و رفت.

آن هنگام امام رو به آن مهمان طالب دیدار كرد و فرمود: این طور باشید تا ما خودمان شما را دیدار كنیم، و به زحمتِ ریاضت، خودتان را گرفتار نكنید.

امام صادق علیه السلام می فرماید: من سرّ أن یكون من أصحاب القائم علیه السلام فلینتظر ولیعمل بالورع ومحاسن الأخلاق، وهو منتظر، فإن مات و قام القائم بعده كان له من الأجر مثل أجر من أدركه، فجدّوا [1] وانتظروا، هنیئاً لكم أیّتها العصابة المرحومة.

كسی كه دوست دارد یار امام زمان علیه السلام باشد، باید انتظارش توأم با پارسایی و اخلاق حسنه باشد. اگر این افراد قبل از قیام امام علیه السلام بمیرند، اجرشان همانند كسانی است كه موفق به یاریش شده اند. بكوشید و منتظر باشید، گوارا باد شما را ای گروه بخشوده شده!


[1] بحار الانوار ج 52ص 140.